Po całym dniu odpoczynku na polu namiotowym w Międzygórzu, relaksie przy czytaniu książki i zwiedzaniu okolicznego wodospadu miałam w głowie ułożony plan działania jak pokonać tą górę.
Z tym bieganiem po górach jest tak, że jak człowiek się nastawi źle na górę to wcale nie będzie mu prościej, ja cały dzień nastrajałam organizm na to, że ta górka jest mniejsza niż mi się wydaje i że bieganie na nią będzie czystą przyjemnością i wiecie co?
TAK WŁASNIE BYŁO!
Dopijam kawkę i kierunek czerwony szlak z centrum Międzygórza!
Pierwszy odcinek przebiegał po asfalcie czego w górach nie lubię, ale okazało się,
że w tym przypadku zadziałało to mocno na moją korzyść, ponieważ świetnie się na tym odcinku rozgrzałam. Następny odcinek to szeroka droga szutrowa o delikatnym nachyleniu, z nóżki na nóżkę idzie gładko! Trzeci odcinek to wąska lekko kamienista ścieżka prosto do Schroniska PTTK na Śnieżniku. Ostatni etap to wdrapywanie się wzdłuż słupków granicznych na sam szczyt, który jest absolutnie jednym z moich górskich TOP3! Kocham Babią Górę i wszystko co mi ją przypomina jest dla mnie absolutnie wyjątkowe! Ze Śnieżnikiem dokładnie tak było, bezkres na szczycie, piękne widoki na Czeskie masywy górskie i polany na Polskiej stronie.
Nie chciałam stamtąd schodzić tak mi się podobało!
Kiedyś jednak wypadałoby zejść na ziemie, zwłaszcza, że szczyt był dość wietrzny. Zbieg był jeszcze przyjemniejszy niż wbieg. Nawet nie wiedziałam kiedy mi minęła trasa, a co najlepsze czułam się jakbym w ogóle nie biegała! A to oznaczało tylko jedno! To nie koniec na dziś! Spontanicznie podjęłam decyzję, że jadę po kolejną górę, a jeśli starczy sił to jeszcze po kolejną, ale po kolei. Kierunek Jagodna!
Podsumowując: 16,8 km (+786m) 2h 15min 26s (Strava)